Terapia integracji sensorycznej

Terapia metodą integracji sensorycznej (SI) ma na celu poprawę podstawowych procesów przetwarzania bodźców i organizacji pracy ośrodkowego układu nerwowego. 

Głównym zadaniem terapii jest dostarczenie w sposób kontrolowany określonych bodźców sensorycznych, w szczególności przedsionkowych, proprioceptywnych i dotykowych, aby pacjent spontanicznie kształtował reakcje adaptacyjne poprawiające integrację wskazanych bodźców. 

Relacje zachodzące w czasie terapii pomiędzy zachowaniem ruchowym a procesami sensorycznymi wpływają na kształtowanie i poprawę połączeń synaptycznych w ośrodkowym układzie nerwowym. 

Jest to terapia realizowana w formie indywidualnych zajęć, podczas których podejmowane przez dziecko aktywności powinny wywoływać właściwe reakcje adaptacyjne. Kluczowe znaczenie ma aktywność pacjenta. W terapii nacisk położony jest na stymulację układu przedsionkowego, proprioceptywnego, dotykowego, wzrokowego i słuchowego. 

Terapia może być prowadzona po wcześniejszym badaniu oceniającym zaburzenia procesów przetwarzania sensorycznego, wyłącznie przez wykwalifikowanego terapeutę integracji sensorycznej.